W przededniu..

Nadszedł w moim życiu czas corocznych przemyśleń. Zastanawiania się, co zrobiłam dobrze, co źle, czego w ogóle nie powinnam była czynić. Nazbierało się tego wiele, z każdego aspektu życia.  Niczego nie żałuję, wszystko mnie czegoś nauczyło i, finalnie, wyszło mi na dobre.
Jednym z punktów do przemyślenia był lol.
Trafiłam tu przez przypadek,   poprzez opowiadanie. Talent autora  wprawił mnie w zdumienie. Na tyle silne, że postanowiłam się zarejestrować tylko po to, by mu to napisać. Napisałam, podziękował. Temat się skończył. Później wyznał, że sprawiłam na nim wrażenie osoby zupełnie niezainteresowanej, nie dostrzegł, że byłam po prostu onieśmielona. Był jedynym facetem, do którego napisałam jako pierwsza. ( poza dwoma przypadkami z prośbą o wyjaśnienie, na którym korespondencja się kończyła).
Efekt tych rozmyślań, jest taki, że doszłam do wniosku, iż chciałabym kilku osobom podziękować.  Wiem, że dla czterech będzie to ważne i jest to mój prezent dla nich. Ich zostawię na koniec.
Kiedyś ktoś mnie zapytał, co robię na tej stronie. Stwierdził, że jestem wyjątkiem, bo tu są albo onaniści, albo osoby z problemami psychicznymi. Te osoby, które wymienię poniżej, też są wyjątkami. Mniemam zresztą,  że nie tylko oni.

Krystianowi…odezwałeś się jako pierwszy i zawsze będę miała do Ciebie sentyment. Irytowałeś mnie chwilami bardzo, ale nadal bardzo Cię lubię. A tego, czego Cię nauczyłam, nigdy nie zapomnisz….

Narcyzowi…dawno Cię nie było, nie wiem, czy to przeczytasz…za to, że zmusiłeś mnie do opublikowania tej mojej pisaniny. Gdyby nie Ty, pewnie nadal, bym tego nie zrobiła. Za doprowadzanie mnie do szału zapatrzeniem w siebie.  Z drugiej strony, nikt mnie nie bawił tak, jak Ty….

Pewnemu mundurowemu…. za to, że się odezwałeś po opowiadaniu, które było hołdem mi oddanym, za to, że nigdy nie napisałeś mi niczego, co miałoby jakikolwiek erotyczny podtekst ( a dwa razy przeprowadziłam na Tobie test). Za to, że nie jesteś przytępawym napaleńcem. Za to, że słuchasz dobrej muzyki, lubisz zdobywać wiedzę, czytasz wartościowe książki. Za ideały. Za tosty z ogórkiem i frytki….

Dwóm gówniarzom, którzy, na upartego, mogliby być moimi synami….
Pierwszemu za marudzenie, gdy palę, za opowieści o zwierzakach, za to, że nigdy się nie narzucasz. Za to, że, gdy mam okres, piszesz "to ja wycofuję się, patrząc Ci w oczy i odezwę się za trzy dni”, ale odzywasz się po chwili, że w myślach masujesz mi brzuch. Za dojrzałość i zwierzenia….
Drugiemu, za żarty – śmieję się w głos, czytając wiadomości od Ciebie. Za uświadamianie mi, że stara jestem i wstyd ze mną na wywiadówki chodzić. Za oświadczenie się z wyrachowania. Za rozmowy o Bieszczadach. Za troskę, która mnie rozczuliła.  I za to, co najbardziej w Tobie lubię- dziękuję Ci za pyskowanie….

Bartusiowi…za to, że jesteś taki normalny, że bez ogródek mi mówisz, że zawsze jestem marudna i okropna. Za jęczenie, że Cię ślinię, gdy wysyłam buziaka. Za wiadomości "Wstawaj, ile można spać?” wysyłane  o poranku i  "dlaczego jeszcze nie śpisz?” nocami. Za to, że mieszkasz tak blisko. Za to, że zawsze się śmiejesz, nawet, gdy jest do d…. Za to, że opowiadasz mi o kupach, za to, że mogę Ci napisać, że idę zmienić tampona. Ale, powiadam Ci – nie traw karkówki, leżąc w łóżku, bo zrobisz się tłusty, bleee. Za goździki i rajstopy. Za bliźniaka schizofrenika. Za to, jak mnie nazywasz. Za fantazję, którą wysłałeś mi na maila. Za to, że rozumiesz mój brak czasu. Za buziaki, by dać znać, że o mnie myślisz. Zato, że się nie wściekłeś, że Cię sprawdziłam. Pamiętaj, będę Twoim alibi, tylko daj mi wcześniej znać….

Panu…tę relację udało nam się ukryć, choć bohaterka Twojego opowiadania wnętrzem była mną. Za uświadomienie mi, że nie zawsze muszę kontrolować sytuację, że poddanie się nie oznacza braku bezpieczeństwa. Za zrozumienie i cierpliwość. Za wybaczanie mi tego, że Twoje prośby zawsze spełniam z opóźnieniem. Za kary i sprawiedliwość. Za czułość i oddanie. Za to, że bardzo ważysz słowa, a jednak te dwa usłyszałam. Za to, że introwertyk tak dobrze dogaduje się z ekstrawertyczką. Za opowieści o Twojej pracy- uwielbiam je. Za wytłumaczenie mi zagadki z lustrem. Za poczucie humoru. Za to, że potrafisz mnie stonować i uspokoić. Za prezent na urodziny- bardzo bym chciała. Za to, że zawsze pytasz, jak możesz mi pomóc, gdy czuję, że coś mnie przerasta. Za badanie, nawet nie wiesz, jak jestem za to wdzięczna. Za Adepta i Panią Profesor, to była świetna zabawa, powinniśmy do tego wrócić, chciałbyś? Za Twój rozum, za to, że znajdujesz dla mnie czas, mimo natłoku zajęć. Za miseczkę, za "wiesz, Su…”. Dziękuję  Ci, Panie….

Demonowi…. za stymulację literacko-intelektualną, za to, że uznałeś mnie godną bycia Twoją Muzą. A właśnie, dlaczego? Nigdy nie zapytałam. Za tłumaczenie mi oczywistości, których nie pojmowałam. Za to, że znasz moją duszę lepiej, niż ja sama. Że nie muszę Ci niczego tłumaczyć, bo Ty sam wiesz. Czytasz moje milczenie. Dziękuję za te dwie kłótnie i obustronny lęk przed tym samym. Za dopuszczenie mnie do Twoich tajemnic, do bólu, cierpienia, radości, marzeń, pragnień, niepokojów, nadziei. Za to, że znam Cię lepiej, niż ktokolwiek inny. Za to, że zrezygnowałeś z rzeczy dla Ciebie najistotniejszej, tylko po to, by mnie nie stracić. Za Twoją miłość, taką czystą, choć pożądasz. Za to, że rozumiałeś mój krzyk, gdy był powodowany troską. Za stwierdzenie, że mój facet, jest jedynym lepszym od Ciebie. Za te wszystkie piękne słowa, które sprawiały, że zamierałam, traciłam oddech i zdolność sensownej wypowiedzi. Za prezenty, którymi mnie zaszczycałeś i rozpieszczałeś. Za poprawianie mi humoru, ale również za przygnębianie. Za uświadomienie mi mojego przekleństwa. Za to, gdzie chcesz umieścić moje nazwisko – nie wyobrażasz sobie, jaką dumą mnie to napawa. Za to, że Cię mam….

Wiatrowi… za lęk i strach, który czułam na początku i za to, że już go nie odczuwam. Za drżenie z niepokoju za każdym razem, gdy kpisz ze śmierci, ryzykując życie dla mnie i dla innych- za to dziękuję Ci w swoim i ich imieniu. Za ścieranie się, za walkę. Za wytrwałość, gdy byłam opryskliwa i odpychająca.  Za uczucie, którego rzekomo nie potrafiłbyś w sobie mieć, a jednak masz. Za Twoje palce, które cierpią przeze mnie ból. Za tygrysa. Za honor. Za to, że potrafiłbyś siać śmierć i zniszczenie, by mnie obronić. Za pragnienie chronienia mnie i mojej czci, nawet, gdy nie ma zagrożenia. Za cierpienie, którego jestem przyczyną. Za opowiadanie i za to, co wysłałeś na maila. Za to, że dwa razy zaniemówiłam. Za drzewo. Za odwagę i brak pokory. Za łzy. Za to, że tak bardzo się starasz zmienić w sobie to, co mnie przerażało. Za miłość do zwierząt i prawdę. Za szorstkość przeplataną czułością. Za to, czego chcesz najbardziej. Za plan treningowy. Za to, że się otwierasz. Za powierzenie mi swojej duszy.  Za wiersz, który rozdarł moją duszę i serce swym pięknem. Za to, że jestem Boginią Wiatru....

Jedyny Mój….Wiem, że tu zaglądasz od czasu do czasu, może to przeczytasz. Od czego mam zacząć? Gdybym miała wymienić wszystko, za co jestem Ci wdzięczna, mało byłoby roku. Dziękuję Ci za to, że jesteś mój, za to, że mnie chcesz, pomimo miliarda wad, z których się składam. Za zachwyt w Twoich oczach za każdym razem, gdy na mnie spojrzysz. Za to, że po takim czasie, reagujemy na siebie, jak pierwszego dnia. Za zazdrość, której nigdy nie odczuwałeś, a którą ze mną poznałeś. Za to, że imponujesz mi każdego dnia, że mnie zachwycasz, wzbudzasz mój podziw. Za ciepło, czułość i namiętność. Za wyrozumiałość we wszelkich dziedzinach życia. Za to, że pozwalasz mi tu bywać, pomimo nerwów. Za to, że mówimy sobie wszystko. Za wsparcie- bez Ciebie nie poradziłabym sobie. Za to, że wilgotnieję na samą myśl o Tobie, a Ty zawsze chcesz. Raz za razem- wprawia mnie to w zachwyt. Za to, że nigdy żadnej  nie powiedziałeś "kocham”, a mnie powtarzasz to bez ustanku. Za znoszenie moich fochów bez powodu, upierdliwości, czepiania się. Za to, że jesteś jedyną mądrzejszą ode mnie osobą (poza moim dziadkiem). Za to, że potrafisz i wiesz absolutnie wszystko. Za to dziecko w Tobie. Za zaradność, dojrzałość i odpowiedzialność. Za po tysiąckroć tłumaczenie mi tych samych rzeczy. Za to, że czasem łapiesz się za głowę, bo brak Ci już do mnie sił, za wywracanie oczami. Za to, że niekiedy jestem Twoim głupolkiem. Za to, że czekasz, gdy jesteśmy osobno. Za to, że ufam Ci bezgranicznie. Za wybaczanie przykrości i bólu, jakie Ci kiedykolwiek sprawiłam i pewnie jeszcze setki razy sprawię. Za to, jaką szczęśliwą mnie czynisz. Za to, że dzięki Tobie codziennie budzę się z uśmiechem na twarzy. Za to, że cierpliwie, nawet w środku nocy, wysłuchujesz moich smutków (zazwyczaj urojonych). Za klapsy i chęć sprania mocno po dupsku. Za rady. Za to, że jesteś przedoskonały w łóżku i poza nim. Za to, że posiadłeś bez reszty moją duszę i ciało.  Za to, że nie zauważasz tych wszystkich bab, które się na Ciebie napalają. Za Twój uśmiech i śmiech. Za Twój podniesiony głos i przeklinanie, gdy wyprowadzam Cię z równowagi. Za godzenie się po kłótniach. Za to, że jesteś moim sensem i istotą. Bez Ciebie nie miałabym znaczenia- Ty mi je nadajesz. Resztę wyszepczę do ucha. Kocham Cię tak rozpaczliwie, że nie sposób tego wyrazić słowami. Ubi tu Caius, ibi ego Caia…

Chciałabym pozdrowić bezrozumne, niewierzące w siebie, zazdrosne istoty, które wypisują na mnie bzdury facetom w prywatnych wiadomościach. Czas nauczyć się odróżniać fantazję od prawdy, bo w ten sposób niczego, poza ośmieszaniem siebie samych, nie osiągniecie…

Uśmiecham się promiennie do jedynej kobiety na tej stronie, z którą czuję więź. Łączy nas jedna osoba, ale wiele ze mnie jest w Tobie. Bardzo lubię Cię czytać…

Na koniec dziękuję wszystkim, którzy zechcieli poświęcić swój czas i przeczytać moje opowiadania, w szczególności tym, którzy je skomentowali. Jestem wdzięczna za każde wyświetlenie i każdą opinię.